حکم امنیت حج گزاران (قرآن)قرآن کریم امنیت همه جانبه را برای حج گزاران لازم وضروری میداند و حکم امنیت حاجیان، از قبل از اسلام نیز وجود داشته است. ۱ - امنیت اقتصادی حج گزارانقرآن کریم برقراری امنیت اقتصادی، برای حجاج در ایام حج را ضروری ولازم میداند: «یـایها الذین ءامنوا لاتحلوا شعـئر الله ولاالشهر الحرام ولا الهدی ولا القلـئد ولا ءامین البیت الحرام یبتغون فضلا من ربهم ورضونـا...؛ ( از مصادیق مورد نظر برای حفظ حرمت راهیان حج، به قرینه «یبتغون» حفظ امنیت اقتصادی آنان است.)ای کسانی که ایمان آورده‌اید شعایر الهی (و مراسم حج را محترم بشمرید و مخالفت با آنها) را حلال ندانید و نه ماه حرام را، و نه قربانیهای بینشان، و نشاندار، و نه آنها که به قصد خانه خدا برای بدست آوردن فضل پروردگار و خشنودی او می‌آیند...» ۲ - سلب امنیت حج گزارانسلب امنیت، از حج گزاران خانه خدا جائز نیست: «ان اول بیت وضع للناس للذی ببکة مبارکـا... • ... ومن دخله کان ءامنـا...؛ نخستین خانه‌ای که برای مردم (و نیایش خداوند) قرار داده شد در سرزمین مکه است که پر برکت ...است• ...و هر کس داخل آن (خانه خدا) شود در امان خواهد بود...» ۲.۱ - امنیت حج گزاران قبل از اسلامجمله : «من دخل کان آمنا» درصدد بیان حکم تشریعی است نه اخبار از یک خاصیت تکوینی پس حق مطلب این است که جمله : «و من دخله کان آمنا» در این زمینه است که حکمی تشریعی را بیان کند، نه یک خاصیت تکوینی را. چیزی که هست اینکه از این جمله - که جمله خبری است - می‌توان استفاده کرد که قبل از اسلام هم حکم امنیت این خانه تشریع شده بود. همچنانکه چه بسا این معنا از دعای ابراهیم که در دو سوره ابراهیم و بقره نقل شده، استفاده بشود، موید این استفاده این است که، قبل از بعثت هم عرب جاهلیت این حق را برای بیت محفوظ داشتند. معلوم می‌شود این رسم به زمان ابراهیم (علیه‌السّلام) متصل می‌شده، و از جعلیات خود عرب جاهلیت نبوده است. «یـایها الذین ءامنوا لاتحلوا شعـئر الله ولاالشهر الحرام ولا الهدی ولا القلـئد ولا ءامین البیت الحرام یبتغون فضلا من ربهم ورضونـا...؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید شعایر الهی (و مراسم حج را محترم بشمرید و مخالفت با آنها) را حلال ندانید و نه ماه حرام را، و نه قربانیهای بینشان، و نشاندار، و نه آنها که به قصد خانه خدا برای بدست آوردن فضل پروردگار و خشنودی او می‌آیند...» ۳ - اتمام حج در امنیتامنیت، شرط انجام حج کامل است: «واتموا الحج والعمرة لله فان احصرتم فما استیسر من الهدی ولا تحلقوا رءوسکم حتی یبلغ الهدی محله فمن کان منکم مریضـا او به اذی من راسه ففدیة من صیام او صدقة او نسک فاذا امنتم فمن تمتع بالعمرة الی الحج فما استیسر من الهدی...؛ و حج و عمره را برای خدا به اتمام برسانید! و اگر محصور شدید، (و مانعی مانند ترس از دشمن یا بیماری، اجازه نداد که پس از احرام بستن، وارد مکه شوید،) آنچه از قربانی فراهم شود (ذبح کنید، و از احرام خارج شوید)! و سرهای خود را نتراشید تا قربانی به محلش برسد (و در قربانگاه ذبح شود) و اگر کسی از شما بیمار بود و یا ناراحتی در سر داشت، (و ناچار بود سر خود را بتراشد،) باید فدیه و کفاره ای از قبیل روزه یا صدقه یا گوسفندی بدهد! و هنگامی که (از بیماری و دشمن) در امان بودید، هر کس با ختم عمره، حج را آغاز کند، آنچه از قربانی برای او میسر است (ذبح کند)! ...» ۴ - پانویس۵ - منبعفرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حکم امنیت حج گزاران ». |